wizytówka - Brand Nubian

W długiej historii muzyki rap znajdujemy składy i artystów szczególnie ważnych dla czarnej społeczności. Było ich dość wielu, jednak z czasem tematyka poruszająca problemy czarnych zanikała w tekstach raperów, razem ze zmianami zachodzącymi w społeczeństwie. Artyści, którzy wyrażali wcześniej swoje, często radykalne, stanowiska na nieprzyjemne tematy, byli banowani z radia lub nie wydawani. Minęły czasy, kiedy Public Enemy szpaltowali społeczeństwo swoimi kontrowersyjnymi tekstami (choćby "Burn Hollywood Burn" czy "Cant Truss It"), kiedy KRS-1 podkreślał siłę czarnucha i kiedy NWA pierdolili policję i dyskryminację rasową. W całym tym zgiełku narodził się zespół, który miał okazać się jednym z bardziej kontrowersyjnych tekstowo.W Nowym Yorku czwórka wyznających Islam czarnych obywateli postanowiła założyć własny skład rapowy, dzięki któremu będą mogli w przyszłości wypowiadać swoje poglądy. Był rok 1989, kiedy po raz pierwszy usłyszano o Brand Nubian. Sadat X, Grand Puba, Lord Jamar i DJ Alamo od początku wiedzieli, jaki rap chcą tworzyć. Pragnęli tworzyć dla swoich czarnych braci i sióstr. Ich twórczość opierała się i była silnie inspirowana religią, której byli wyznawcami. "Nation of Islam" była organizacją, która na początku lat 90-tych mocno wpływała na artystów. Do dziś uznaje się ją za kontrowersyjną i radykalną. Artyści ci, to wykonawcy starający się nakreślić w swoich utworach problemy związane z nietolerancją religijną i rasową. Mocno podkreślali swoją przynależność i związek z Black Panthers – partią czarnych, walczących o prawa już od połowy lat 60-ych. Nie stronili od tematów politycznych. Poza Brand Nubian, do artystów tej "fali" należeli "The X-Clan" i bardziej znaczący Poor Righteous Teachers.Brand Nubian kojarzono na początku z Native Tongues'ami, nieoficjalnym zrzeszeniem artystów takich jak De La Soul, ATCQ, Common czy zapomnianych już Jungle Brothers i Black Sheep, którzy poruszali tematy polityczne, starając się uświadomić grono swoich słuchaczy. Oni jednak odstępowali od radykalizacji swoich tekstów, czego świetnym przykładem jest Common i jego genialny album "Like Water for Chocolate". Jest tam kawałek z bardzo wzruszającą historią "A song for Assata", gdzie Common opisuje ucieczkę z więzienia jednej z działaczek Black Panthers Assaty Shakur. Jednak, jak się okazało, forma ekspresji swoich poglądów w wykonaniu Brand Nubian była bardziej radykalna i agresywna. Przez swoją dosadność, która była dla "normalnego" słuchacza markowana zawsze przyjemnym, jazzowym, podkładem, grupa odegrała ważną rolę w życiu nie tylko czarnych muzułmanów.Kontrakt płytowy dostali już rok po założeniu grupy w 1990r. Wciąż jednak pracowali nad albumem, który miał "obudzić czarne umysły" i być pewnego rodzaju manifestem. "One for All", bo tak nazywało się pierwsze wydawnictwo Nubianów, poza pozytywnymi recenzjami zebrało również negatywne. Tak jak przypuszczano, cały album był jednym wielkim manifestem. Sam Sadat wspomniał, że "One for All" jest przeznaczony tylko dla czarnych, inteligentnych odbiorców. Właściwie wszystkie jointy budzą pewne kontrowersje, jednak jeden, o tytule "Drop a Bomb" to coś, na co niewielu artystów dotąd się odważyło. Brand Nubian przeprowadzili w tym utworze bardzo ostry i agresywny atak na białą rasę. Oczywiście nie ma tam dosłownych stwierdzeń, obrażających czy dissujących białych, jednak wszystkie użyte metafory są dosyć jednoznaczne, jak "drop a bomb on Yacub's crew". Jakub, wg Nubianów, jest przedstawicielem i wodzem białej rasy. Określają białych jako "cave men", czyli jaskiniowców, wyśmiewają się z ich głupoty, uważają, że pierwszym myślącym człowiekiem był czarny. Sami uważają, że czarne to Alfa i Omega, koniec i początek, że tylko czarny człowiek przetrwa wszystkie kataklizmy. Jest też ostrzeżenie, może nawet groźba, do czarnych braci, którzy zbliżają się do białych (określani są w utworze jako Uncle Tom), że przyjdzie czas, kiedy pozostaną tylko rdzenne czarnuchy, a oni zostaną usunięci.Stwierdzenie Uncle Tom jest chyba bardzo obraźliwe w stosunku do czarnych. Sam Muhammad Ali często określał swoich przeciwników Wujami Tomami, dzięki czemu konferencje prasowe przed jego walkami zamieniały się w przepychanki. Utwór wpłynął negatywnie na postrzeganie Nubianów wśród białych, zwłaszcza label Boss Arista Records (dla tej wytwórni nagrali album) wyraził swoje niezadowolenie. "Drop a Bomb" to nie wyjątek. Jest bardzo wiele stwierdzeń afrocentrycznych i "anty - white". Białych obwiniają za system, za rządy, za dyskryminację i ciemnotę. Uważają, że czarny człowiek jest tworem nadrzędnym. W kawałku "Concerto In X Minor" nawołują, aby ich album ustawić na regale z napisem "black war rap". Lekka przesada, no ale dobra.Są też teksty bardziej neutralne, oparte na doktrynach Islamu, dokumentujące głęboką wiarę Nubianów. Grand Puba mówi, że jest prawowitym czł...